werken met Runestenen

                                                   Geschiedenis van Runen

Het runenschrift (ook bekend als runen) is naast het oude Egyptische schrift één van de oudst bekende schrift veelal gebruikt binnen Germaanse landen werd gebruikt. Het bestaat uit letters die zijn samengesteld uit rechte en hoekige lijnen die gemakkelijk in bijvoorbeeld steen of hout gekrast kon worden. Het aanbrengen van runen werd destijds ook wel “ritsen” genoemd. De term voor de wetenschappelijke bestudering van runenalfabetten, runeninscripties en hun geschiedenis, is runologie.

Runenschrift zijn bekend van ca. 150 tot 1200 na Chr. en in Scandinavië nog een paar eeuwen langer. Hierna verloor het schrift geleidelijk de concurrentiestrijd met het Latijns alfabet. Het schrift werd met name voor inscripties op wapens, dagelijkse correspondentie, grafstenen et cetera gebruikt. In bijna alle gebieden waar Germaanse volkeren (zoals de Vikingen) zijn geweest, kunnen runeninscripties aangetroffen worden.

In het Zweedse Dalarna werden sommige kalenders nog tot in recente tijden in runen opgesteld. In landelijke streken van Noord-Europa werden runen nog zeer lang door het gewone volk gebruikt. Het Duitse werkwoord raunen (fluisteren) is met rune verwant. De betekenis van het woord rune is ook wel “geheim” of “verborgen”, al naar gelang van tijd en taal. Zo wordt in de Gotische Bijbel van Wulfila het woord “verborgenheid” (Marcus 4:11) door rúna vertaald.

                                 Norse rune stenen lezen

De meeste kennen de Noordse Runen Stenen als instrumenten van waarzeggerij, vergelijkbaar met de I Ching of de Tarot, zijn eigenlijk een alfabet dat dateert uit de tweede eeuw CE. Vroege voorbeelden van runenschrift zijn gevonden op artefacten zoals juwelen, haarkammen, gereedschap, wapens, en misschien wel het meest opmerkelijk, reusachtige runestenen, de gedenktekens die vaak door de Vikingen werden opgericht ter ere van hun doden.

Godenmagie

In plaats van letters van een modern alfabet die de verschillende klanken vertegenwoordigen waaruit woorden zijn opgebouwd, bestaat het Noordse alfabet waarvan runen zijn afgeleid uit fonemen, wat micro-eenheden van taal zijn die niet alleen geluid omvatten, maar ook betekenis. Samenlevingen in de oudheid voor wie runentalen de gebruikelijke communicatiemethode waren, hadden een heel andere kijk op de invloed van zowel het geschreven en gesproken woord. Men dacht dat runen en de zinnen die ze vormden hun eigen unieke bevatten. Iets hardop zeggen of opschrijven werd beschouwd als een soort oproep: iets uitspreken was het kracht geven en het in het leven roepen; iets opschrijven was het uitnodigen tot de schepping ervan in de echte wereld.

De oude Germanen en hun afstammelingen geloofden dat elke rune een bepaalde kracht of kwaliteit bezat, en door de runen in verschillende configuraties te combineren konden specifieke doelen en verlangens (ten goede of ten kwade) worden bereikt. Het woord “rune” is een samenvoeging van twee begrippen: een, dat voor de letter zelf stond, en ook de connotatie van “geheim” of “mysterie”. Het is geen wonder dat de symboliek van de runen zijn weg vond naar spirituele en magische waarzeggerij.

Een andere magische connectie die runen hebben, is een lange associatie met de Noorse goden, in het bijzonder Odin, aan wie door velen wordt toegeschreven dat hij de runen ontdekte als resultaat van een mythische beproeving die hij onderging en die in omvang (zo niet in detail) vergelijkbaar is met een Indiaanse visioenzoektocht (zoals beschreven door de befaamde Nez Perce krijger, Gele Wolf). Volgens de legende werd Odin negen dagen lang opgehangen aan een boom in het centrum van het universum waarvan de wortels en takken de negen werelden vasthouden. Aan het einde van zijn beproeving werden hem de runen geopenbaard. (3)

Gieten & interpreteren van runen

Er is een verscheidenheid aan moderne runenstenen beschikbaar voor gebruik door mensen die de toekomst willen interpreteren of antwoorden op specifieke vragen willen zoeken. De meeste runensets bestaan uit een zakje met 24 symbolen die op kleine tegels of stenen zijn gekerfd of in reliëf zijn aangebracht, en een handleiding met definities voor elk teken, omkeringen en interpretaties van verschillende configuraties.

De 24 tekens zijn onderverdeeld in drie families van acht runen, Aett (enkelvoud) of Aettir (meervoud) genoemd, en elke Aett is de herkomst van specifieke Noorse goden:

– Freya & Frey-de Godin en God van de vruchtbaarheid

– Heimdall-bewaker van de Regenboogbrug naar de Hemel

– Tyr-krijger, leider en kampioen van de gerechtigheid

Zoals bij de I Ching worden runenstenen gegoten terwijl de aanvrager zich concentreert op het onderwerp waarover hij of zij meer wil weten, maar net als bij de tarot zijn er zowel traditionele als niet-traditionele methodes voor het gieten en interpreteren van runen.

De traditionele methode houdt in dat de runen op een wit doek worden gegoten, met het gezicht naar een oost-westas of de zon. Stenen die met de goede kant naar boven vallen, hebben een bepaalde betekenis, terwijl omgekeerde stenen een andere betekenis hebben.

Er zijn ook minder traditionele, meer intuïtieve manieren om runen te gieten, waarbij men zich concentreert op de vraag die aan de orde is en één enkele rune uit de Of je laat je hand over een veld met runen gaan, met gesloten ogen, en je laat de uitstraling van de corresponderende rune de querent aantrekken om deze te selecteren. Net als bij de tarot is de methode die je uiteindelijk kiest voor het lezen van runen de methode die je het meest comfortabel vindt en die het beste past bij .